ဂ်ဴးဂ်ဴးေရးတဲ့ ေျမကဗ်ာ

ေျမ.....

ျပည္တြင္းစစ္ မႀကာခဏ ဆင္ႏႊဲေလ့ရွိတဲ့
ေျမ...

တသက္လံုး တူတူေနသူ အခ်င္းခ်င္း
သံသယမီးေတြ ဆင့္ပြားေစတဲ့
ေျမ....

မိဘမဲ့ကေလးေတြရဲ႕ ငိုသံေတြ
ဒုကၡသည္ေတြနဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့မႈေတြနဲ႕
တန္ဆာဆင္ထားတဲ့
ေျမ.....

အလြန္နည္းတဲ့ လူတစ္စုအတြက္
အရာရာ လက္ညႈိးညႊန္ ေရႊျဖစ္ခ်ိန္မွာ
တစ္ႏုိင္ငံလံုးနီးပါး
ထမင္းငတ္ေတာ့မယ့္
ေျမ....


သယံဇာတေတြ ေပါႀကြယ္၀သေလာက္
ျပည္သူေတြ မခံစားရတဲ့
ေျမ....

ဘာသာတရားရဲ႕ အဆံုးအမေတြကို
တုတ္၊ ဓား လက္နက္ေတြ အျဖစ္
ေျပာင္းလဲေစတဲ့
ေျမ...

ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ရိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈေတြကို
ဒဏ္ရာေတြ အျဖစ္ ပံုေျပာင္းေစတဲ့
ေျမ.....

တစ္ခုခုမွားၿပီးတုိင္း
ျပည္သူေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြနဲ႕ ရင္းၿပီး
အာရံုလႊဲဖို႕ ႀကိဳးစားေလ့ရွိတဲ့
ေျမ.....

ပါေဂ်ာင္ေတာင္ေလးရဲ႕ အလွကို ႏုိင္ငံတကာက သိေစခ်င္တယ္..
မီးမေလာင္ခင္က အရင္အိမ္ေလးမွာ ညီမေလးနဲ႕ တူတူ ေဆာ့ခ်င္တယ္...
မနက္ျဖန္က်ရင္ ေက်ာင္းမမွီမွာ စိုးလို႕ ေစာေစာ အိပ္ခ်င္တယ္...

လခေလးေတြ စုၿပီး ျမန္မာျပည္ တစ္ပတ္ေတာ့ ခရီးထြက္ခ်င္တယ္....
မနက္ခင္းတုိင္း ဘာသာအသီးသီးရဲ႕ တရားသံေလးေတြနဲ႕ အိပ္ရာထခ်င္တယ္.....
ခ်စ္စရာအသံ ၀ဲ၀ဲေလးေတြနဲ႕ ရင္းႏွီးေနခ်င္တယ္......

ငါတုိ႕ဘ၀ေတြက သူတို႕အတြက္ တံတားလား...
ငါတုိ႕ အိပ္မက္ေတြ ေသဆံုးျခင္းက သူတို႕ အနာဂတ္လား...

ခုထိေတာ့ အနာရင္းေနဆဲ
ေျမ....

Jue Jue (September 12,2013)